Merry Christmas

Vanochtend werden we wakker en vonden we een zingende Santa voor de kachel.

Vanuit een besneeuwd Canmore wensen wij iedereen een fijne en witte kerst toe!!!!!!!

Lunar Eclipse

Afgelopen nacht vond er om 00.30 uur een totale maansverduistering plaats. Nu komen maansverduisteringen uiteraard vaker voor, maar deze is heel bijzonder, aangezien het bijna 400 jaar geleden was dat dit tijdens de langste nacht van het jaar plaats vond.  Het hele spektakel duurde bijna 3 1/2 uur. De maan zelf was 72 minuten lang volledig verduisterd. We hadden het geluk dat het niet zwaar bewolkt was, waardoor we het geheel konden gade slaan met de camera. De kou van die nacht dreef ons wel regelmatig naar binnen om weer op te warmen. Zolang stilstaan bij -17 heeft zo zijn allures, maar er zijn grenzen.

De greppel

Vanaf de eerste keer dat we over de Icefield Parkway gereden hadden, een jaar of 15 geleden, was de wens  deze ook een keer in de winter te bezoeken. Ondanks dat het een Highway is, wordt deze tijdens de wintermaanden soms afgesloten i.v.m. de vele sneeuw. Nu we een auto met 4 wielaandrijving hebben, leek dit ons een uitstekend moment om deze alsnog te bezoeken. Om een beetje op tijd aan te komen, aangezien het toch nog 75 km bij ons vandaan is, waren we vroeg vertrokken zodat we maximaal gebruik konden maken van het weinige daglicht. Hoe verder we richting de Parkway kwamen, hoe dieper de Celsius in de meter dook. Het dieptepunt was 27 graden onder 0.

Je kunt je wellicht goed voorstellen, als gevolg van de enorme kou en vele sneeuw, hoe moeilijk het moet zijn voor de dieren om voedsel te vinden. Onderweg kwamen we een mannetjes Wapitihert tegen, die druk op zoek was naar voedsel om deze barre winter te overleven. Vele van zijn soortgenoten halen dit dan ook niet.

Aangekomen op die mooie weg, bleek deze in zeer goede staat te zijn, waardoor hij prima berijdbaar was. De vergezichten waren spectaculair en de besneeuwde bergen leken een sprookje. Het liefst wil je elke kilometer van deze 240 km lange weg helemaal berijden. Helaas met het weinige zonlicht is dit niet haalbaar, aangezien je nog terug moet. Je wilt absoluut voor zonsondergang terug zijn, voor het geval je pech krijgt, aangezien de ‘ANWB’ de weg tot uiterlijk 16.00 uur serviced. Het kan anders best een koude nacht worden,  mocht je blijven steken.

We besluiten om via de Bow Valley Road terug te rijden naar Canmore. Deze prachtige, 60 kilometer lange weg is een secundaire weg die in wintertijd door weinig mensen bereden wordt. Ondanks dat de wegen redelijk schoongehouden worden, moet je goed uitkijken waar de weg aan de zijkanten eindigt, want de overgang van weg en greppel is bijna onzichtbaar. We reden uiterst voorzichtig met een vaartje van 20 km per uur, toen in een bocht opeens een Bighorn Sheep overliep. Uitwijk mogelijkheden waren niet aanwezig en voordat we het wisten was het schaap veilig aan de overkant en lagen wij in de greppel met onze nieuwe 4x4. Aanvankelijk dachten we dat er geen probleem was, maar na een paar verwoede pogingen bleken we moervast te zitten. Terwijl wij op zoek waren naar wat takken om onder de banden te leggen, die totaal geen grip meer hadden, stopte een mede weggebruiker met een flinke Ford Explorer. We hoefden geen uitleg te geven, aangezien de situatie boekdelen sprak. Helaas had deze beste man geen sleepkabel bij zich. Samen verder zoekend naar een hoop takken, kwam er miraculeus een oude sleepkabel onder de sneeuw te voorschijn. Jammer genoeg was deze in verre staat van ontbinding, waardoor bij de eerste poging van slepen de kabel al in 2 stukken brak. Nog geen 5 minuten later kwam er gelukkig nog een auto aangereden, die wel een sleepkabel bij zich had. Wellicht hebben we het over onszelf afgeroepen, aangezien we die ochtend het er over gehad hadden om zo'n kabel aan te schaffen, je weet uiteindelijk maar nooit ... De nieuwe poging om ons uit deze hachelijke situatie te trekken was in één keer succesvol. We stonden gelukkig weer met 4 wielen op de weg. De helpende handen hartelijk bedankt en onze weg vervolgt naar Banff, waar we bij een Starbucks-coffee van de schrik probeerden te bekomen. Moraal van het verhaal: alle waarschuwingen in Canada om je auto uit te rusten met een ‘overlevingspakket’, zijn niet overbodig ;-)

The jack and the wrench

Eindelijk was het dan zover. Vandaag konden we onze Dodge Durango ophalen bij de dealer in Calgary. We hadden daar mee gewacht, aangezien we ook nog de huurauto hadden; geld zouden we niet terug krijgen wanneer we deze eerder zouden inleveren. We moesten trouwens op de dag van aankoop een verzekering en nummerplaat regelen, dit uiteraard voordat we er in mogen rondrijden. Het is hier gebruikelijk dat het kenteken niet bij de auto hoort, maar bij een persoon. Dus mocht je nooit meer uit de provincie vertrekken, dan heb je de rest van je rijdende leven het zelfde rode plaatje achter op je auto. Dan moet je maar hopen dat er niets raars op staat. Bij ons is dit gelukkig bij BCG-9902 gebleven.
Bij de dealer aangekomen, nog 1 keer de auto door genomen. De verkoper Anthony, een vriendelijke jongen, was wederom zeer behulpzaam, maar leek toch niet altijd even zeker van zijn zaak. Bij de vraag waar we de krik konden vinden, kwam het antwoord dat deze er waarschijnlijk door de vorige eigenaar uit was gehaald. Een vreemd verhaal zou je denken. Bij "Canadian Tire" konden we deze gelukkig kopen. Dit is een megashop waar ongeveer alles wordt verkocht behalve voedsel, de keuze is reuze  is hier een understatement. Na wat advies waren we $90 armer en ik mag wel zeggen, een flinke krik met kruissleutel rijker. Uiteindelijk is een lekke band en geen gereedschap geen optie, dit hadden we namelijk al een keer in de woestijn van Namibië meegemaakt.
Tijdens het inladen van onze nieuwe aangeschafte redder in nood, zien we ook een tekening hoe we het reservewiel onder de auto los moeten krijgen. Tevens blijken we toch een vereist onderdeel niet gekocht te hebben. Echter de tekening laat ook zien hoe al dit gereedschap is opgeborgen. Wat blijkt, onder het opbergluik zit nog een opbergplaats, wat volgens Anthony niets was. Jawel, daarin was al het benodigde gereedschap netjes opgeborgen!
Bij de "customer care" keken ze niet eens raar op dat we binnen 5 minuten onze aankopen retour brachten.

The search

Blijven rondrijden is de huurauto zou een dure hobby worden, dus het werd tijd om op zoek te gaan naar een auto. Via verschillende websites zoals de Canadese versie van marktplaats krijg je al snel een beeld van wat auto's kosten. Onze voorkeur gaat uit naar een 4x4, maar ons budget maakt de zoektocht niet makkelijk. Via internet een auto uitzoeken is ook niet alles, dus dan toch maar op pad naar Calgary om wat 2e hands dealers te bezoeken.

De eerste dealer had niet veel staan, dus daar waren we snel klaar. Onderweg naar de tweede verkoper, reden we langs een andere dealer die een mooie Toyota 4runner had staan. Na een proefrit met deze mooie bak kwamen we niet zo tevreden terug.Ongeloofelijk trouwens dat die de verkoper gewoon de sleutels meegaf zonder ook maar wat te verifiëren. Dus dan toch maar weer kijken naar een andere auto. Om de hoek bij deze dealer was de dealer waar we op naar zoek waren. Hier stond een Nissan Xterra waar we al een paar keer naar hadden gekeken. Ook na een proefrit met deze superbak kwamen we teleurgesteld terug, aangezien deze flink naar rechts weg trok en een bijzonder geluid uit de motor kwam. Dus ook hier weggegaan met ongedane zaken. Er stond ook nog een prive adres op de lijst van te bezoeken adressen. Hier hadden we een afspraak om 1 uur. Na een uur zoekend rondgereden te hebben, zijn maar weer terug gegaan richting de laatste dealer, aangezien we het adres niet konden vinden. Onderweg zagen we plotseling een Jeep, Dodge, Chrysler Autodealer die ook 2e hands auto's verkocht. Na wat rondgekeken te hebben zagen we een mooie Dodge Durango, die ook nog in ons budget viel. Het doet ook wat vertouwder aan om bij een Autodealer wat aan te schaffen ipv een 2e hands sjacheraar. Het nadeel is wel dat er 5% belasting overheen gaat. Maar na een strakke onderhandeling van Alied, die er zo'n $1500 dollar vanaf wist te pingelen waren we een mooie SUV rijker. Nu nog een verzekering regelen en dan kunnen we hem deze week ophalen. Op zich kunnen we hem al ophalen, maar we hebben ook nog de huurauto, dus we hebben besloten met pijn in ons hart hem op pas op te halen wanneer we de huurbak volgende week moeten inleveren.



Onze nieuwe aanwinst



Santa Claus

Eigenlijk sinds we geland zijn op Vancouver, een kleine 3 weken geleden is Canada zich klaar aan het maken voor Kerst. In elk winkel kan je de hele dag kerstliedjes horen, de winkels zijn in kerstdecoratie gehuld en in elke "mall" kan je bij Santa op schoot voor de foto. Ook in Banff (het dorp naast Canmore) is er een jaarlijkse intocht van de goed gevige man. Een groot gedeelte van het dorp loopt dan ook uit om de parade te kunnen aanschouwen op Banff Avenue. Echt erg grappig om te zien hoe alle kinderen en volwassenen hier aan mee doen. Maar na een halfuur stilstaan in -15 ben je er ook wel klaar mee en zoek je snel de warmte op van de Ierse pub om de hoek.

hier de link van ons

FILMPJE

Below zero

Deze ochtend moeten we voor de laatste keer onze koffers inladen in de auto. Sommige mensen starten hun auto hier ruim van te voren, zodat die lekker op temperatuur is wanneer je weg rijdt. Helaas hebben wij dat niet gedaan (ook een beetje een principe kwestie). De kou van vannacht zit er diep in. Maar de kachel op standje max doet wonderen. Dan nog even alle ruiten krabben “and we are good to go”. Alhoewel er na een uur rijden zelfs nog steeds ijsbloemen op de binnenkant van onze ruiten staan.

De rit van vandaag is een kleine 2 uur, maar wat een fantastische 2 uur. Ondanks dat het in Golden zwaar bewolkt is, trekt het, hoe dieper we de Rockies  in rijden, helemaal open. Verder op bij het dorpje Field  (2 gebouwen en een schuur) zien we een grote groep elken (grootste herten soort) het moeilijk hebben om voedsel te vinden op de dichtgesneeuwde  velden.  Hier vandaan is het nog 19 km naar Lake Louise. Daar gaan we een stop maken voor een ontbijt en een wandeling bij het meer.  Boven aangekomen zien we wat in de zomer een schitterend  turkoois meer is, nu veranderd is in een enorme schaatsbaan van 27 cm dik ijs. Dat schaatsen doet trouwens bijna niemand, want het is ruim -18 Celsius.  Terug in het dorp beneden, vragen we aan een  park ranger naar de weg conditie van de Bow Valley Road ; dit is een secundaire weg  van Lake Louise naar Banff, waar de kans op het zien van dieren erg hoog is. Nadat de vriendelijke man aangeeft dat deze prima te berijden is, geeft hij nog tussen neus en lippen aan dat hij er een uur geleden acht wolven had gezien. We hebben de auto snel volgegooid met brandstof en zijn opnieuw op pad gegaan.  We worden beloond met 2 herten van het model dat we nog nooit gezien hadden en even verder op een groepje Bighorn Sheeps.

Rond half drie komen we dan eindelijk aan op onze eindbestemming. De auto kunnen we beneden in een verwarmde garage parkeren en op de eerste verdieping is ons appartement, waar we de komende 2 maanden onze intrek in zullen nemen.  De rest van de middag bestaat uit boodschappen doen bij de 2 enorme grote supermarkten die dit dorp rijk is en het uitpakken van al onze bagage die we de laatste week achter ons aan hebben gesleept.  Het appartement is perfect en heeft alles wat we nodig hebben … op een koekenpan na, dus dat is lastig eieren bakken morgen ochtend J.

Elken op zoek naar voedsel



Lake Louise in bevroren toestand

 

Sneeuw op het meer

Big Hoorn Sheep

Winter Wonderland

Na een gezellige dag doorgebracht te hebben bij een oud collega, vervolgen we vandaag onze rit richting Canmore. Er is vandaag wederom sneeuw voorspeld, maar deze blijft gelukkig weg, waardoor we een ongelofelijke mooie rit door de Rockey Mountains hebben. Totaal bevroren ijswanden, schitterende besneeuwde bergen en in de mist gehulde boerderijen. Het zou nog een lange rit worden als we door zouden rijden naar Canmore en doordat we een tijdzone passeren, verliezen we ook nog een uur. Hierdoor besluiten we om te overnachten in Golden, wat 2 uur rijden vanaf onze eindbestemming ligt.

Op aanraden van een Nederlandse dame die bij de Tourist info werkt in Golden, gaan we op zoek naar een bepaalde  B&B. Daar aangekomen blijkt deze gesloten te zijn, maar de eigenaresse verwijst ons na wat rondbellen naar een ander. Daar aangekomen blijkt deze ook dicht te zijn. In de lokale folder staat nog een aardige lodge, óók deze blijkt tot de volgende ochtend (?) gesloten te zijn.  Dan toch maar naar een Best Western langs de highway, uiteindelijk blijkt dit allemaal wel mee te vallen. 's Avonds bij -15 nog een hapje in het centrum gegeten.

Omdat we nu 2 dagen eerder aankomen in Canmore, even contact opgenomen met onze huisbaas of we eerder in het appartement kunnen ... bij deze aardige mensen is niets een probleem. We kijken ernaar uit om ze te ontmoeten.

Een dagje rijden door de sneeuw

Boerderij in de mist

Bevroren ijswand

After spending a nice day with a former colleague, we continue our journey towards Canmore. Lucky for us the snowfall that was forecasted stay’s away. Because of that it becomes a beautiful drive through the Rockey Mountains. De surroundings are  spectacular.
Frozen waterfalls, snowed mountains and farms covered in snow and fog.

We decide to stop for the night at Golden, only two hours away from our final destination. Finding a B&B is harder than expected.  A recommended one is closed, the second one the same. A Lodge opens up the next morning, so we decide to book a room at the Best Western along the highway.
After putting all our belongings (5 suitcases) in the room we went into town for supper. It’s freezing -15 degrees already.  brrrrrrrrrr
Because we will arrive in Canmore two day’s early we contacted our landlord to see if we can get into the apartment sooner than agreed. These most friendly people don’t see problems in anything. We are looking forward meeting them.

The snow - Part I

Donderdag, de dag voor vertrek, was Vancouver wederom bedekt met een witte sluier van sneeuw. Dit keer een nog dikkere laag dan afgelopen week. Ook hier stoppen metro's ermee wanneer er teveel sneeuw valt, maar het dagelijkse leven gaat van de rest gewoon door in downtown Vancouver, ondanks het feit dat ze hier zó veel sneeuw niet gewend zijn.

Buiten Vancouver is het een heel ander verhaal. Daar worden snelwegen afgesloten i.v.m. te veel sneeuw op de weg. Gelukkig was dat een highway die wij niet hoefden te volgen. Wij zijn onderweg naar Kelowna om daar een oud collega op te zoeken. Een rit van 418 km die als een mooie winterdag begon.

Hoe verder de rit vordert, hoe slechter het weer wordt. Van de 2 banen is eigenlijk nog maar 1 baan vrij van sneeuw. Desondanks denderen er regelmatig vrachtwagens en gewone auto's ons voorbij op baan 2. Zelfs wanneer er een vrachtwagen op zijn kant in de greppel ligt en verderop een 4WD volledig gecrasht tot stilstand in de vangrail is gekomen, gaat de voet niet van het rechter pedaal. Maar ja, wie zijn wij om te oordelen, alsof wij verstand van sneeuw en autorijden hebben. Tijdens het laatste stuk van de rit wordt het zicht en de weg echt slecht. De snelheid zakt naar zo'n 50 km per uur en rijden we noodgedwongen in kolonne naar onze eindbestemming.

On the road again

Afgelopen maandag zijn we met de metro terug naar de luchthaven gegaan om onze rental in ontvangst te nemen. Vlak voordat we de metro instapten, bedachten we ons dat er misschien wel naar onze paspoorten gevraagd zou kunnen worden en deze lagen nog in de kluis op de kamer. Dus met een snelle draf terug om deze toch maar op te halen. Met een klein half uur vertraging dan toch in de metro naar de luchthaven.
Een voucher, creditcard en en 2 rijbewijzen (en geen paspoorten) waren voldoende voor het in ontvangst nemen van de auto, die trouwens een stuk groter uitviel dan besproken. Wij hadden voor een midsize betaald, maar deze wordt alleen maar geleverd met all season banden en niet met winterbanden die voor sommige wegen verplicht zijn. Na bijbetaling van een fors bedrag waren we een hoop dollars armer en een enorme grote slee rijker. In deze "mafia bak" kan je zeker 4 lijken kwijt in de achterbak, dus onze overvloed aan bagage moet aanstaande vrijdag geen probleem zijn.
Na wat rond getoerd te hebben door Noord-Vancouver dan toch maar weer terug naar ons hotel waar onze tijdelijke ros door een ontzettende aardige man van het hotel wordt afgevoerd voor de nacht  naar een afgesloten plekje onder ons slaapverblijf.

De volgende ochtend zijn we naar Whistler gegaan. Een klein wintersport dorpje 127 km ten noorden van Vancouver. Met -9 op de thermometer en een kraakheldere lucht een adembenemende rit langs de kust door de bergen. Langs de rotswanden waren de kleine watervalletjes volkomen bevroren door de aanhoudende kou van de laatste week. Hoe noordelijker we kwamen, hoe verder de temperatuur daalde.
Aangekomen in het dorpje stond het kwik op -15, waardoor je jezelf  buiten snel moest aankleden om maar niet al teveel af te koelen.
Van enkele skiërs en snowboarders hoorden we dat het boven op de piste zelfs -25 was, waardoor sommige van hun het toch maar voor gezien hielden.

Terug in Vancouver leek -5 vanaf toen een stuk minder koud als voordien. Dit voorproefje van kou was een ultieme test voor Canmore, waar het de hele week rond de -25 is geweest.

Vancouver Aquarium

Vandaag als 2 echte toeristen de kou van -5 getrotseerd om Vancouver Aquarium in Stanley Park te bezoeken. Ondanks de temperatuur was het een schitterende winterdag met een mooie zon aan de hemel.

Voor iedereen die Vancouver een keer bezoekt, is het Aquarium een "must see"
Hieronder een klein filmpje die we hebben gemaakt van de kwallen en een zeeschildpad.
Verder kan je er de beluga's, zeeleeuwen, dolfijnen, zeeotter's, haaien, pijlstaartroggen, slangen en  enorme tropische vissen van dichtbij bekijken.

First snow

Vanochtend toen we wakker werden was Vancouver gehuld in een dikke laag sneeuw. Een mooi gezicht vanaf uit onze kamer die op de 15e verdieping van ons hotel ligt midden in downtown.
Na de 3 dagen begin je jezelf al een beetje thuis te voelen in deze fantastische stad. Je kent de weg, de caissière bij de supermarkt herkent je en geeft het telefoon nummer van haar man want dat is ook een "Nederlander". Bij vertrek zegt ze doeiii met een Engels accent. (erg grappig)

Het is echt een smeltkroes van nationaliteiten, waardoor je niet snel als toerist wordt aangezien. Sterker, er zijn mensen die ons de weg vragen. (en soms weten we die dan ook)

Vandaag op zoek gegaan naar een paar goede winterlaarzen, aangezien er al een flinke laag sneeuw in Canmore ligt die pas midden april weer verdwijnt. Na een 5 tal zaken toch weer terug naar zaak 1. Hier zaten ze echt het lekkerst. Dus heb ik ze maar gekocht.

Morgen staat Stanley Park op het programma. Een super gaaf park midden in de stad van 404 hectare waar veel mensen uit Vancouver in het weekend heen gaan om te sporten of te wandelen. Midden in het park ligt Vancouver Aquarium wat het grootste aquarium van Canada is. Hier kan je de zeeotter, beluga, dolfijnen en tig andere soorten zeedieren bekijken.
In ieder geval hebben we genoeg te doen en te bekijken de komende dagen.

Hieronder nog 2 foto's van vandaag met op de achtergrond de besneeuwde bergen die om Vancouver liggen.

Een (over)gewichtig vluchtje

Gisteren hadden we al via het internet ingechecked, zodat we ieder een extra koffer van max 23 kilo extra mochten meenemen na een bijbetaling van €55 per extra koffer.
Op schiphol aangekomen werd het duidelijk dat een koffer maximaal 23 kilo mag wegen en niet zoals wij dachten opgeteld 46 kilo. Dus na 3 x opnieuw omgepakt te hebben bij drie verschillende balie's  en een extra €100 bijbetaald te hebben voor 7 kilo overgewicht konden we eindelijk onze koffers kwijt.
Na een mooie vlucht en een hele lange dag dan eindelijk moe maar voldaan aangekomen op Vancouver airport waar we naar een aparte balie van immigration moesten. Hier hadden we een enorme ordner vol aan papieren voor bij ons, aangezien ze dat allemaal wilde zien. Wij hadden dan ook verwacht een uur of drie daar te moeten wachten. Nietswas minder waar, want om 18.00 hadden de wielen de landingsbaan geraakt en om 19.00 stonden we buiten bij een taxi. (Een kaartje bij de balie van de NS kopen duurt langer.)
Snel de taxi in naar ons hotel waar we de koffers maar deels hebben uitgepakt om de tijd door te komen voordat we naar bedje kunnen.

Yesterday we already checked in by the internet, so we would be allowed to bring 2 extra suitcases each for an extra amount of €55 per suitcase. Still we had some problems with the weight and because of that we had to repack three times at three different check-in desks. After paying another €100 Euros for 7 kilo overweight we finally managed to drop off our luggage.
After a nice flight we finally arrived at Vancouver airport where we had to go to a separate customs line for the final approval of our visa. We were told to bring a lot of papers along because customs needed those.
But everything went smooth and one hour later we stood outside the airport.
It had being al day so after unpacking our luggage we could finally go asleep.

Fly away

De koffers zijn gepakt en over vier en een halfuur vliegen we naar Vancouver.

The suitcases are packed and in four and a half hours we fly to Vancouver.

Laatste dagen

Afgelopen maandag de laatste werkdag bij Architectuur studio HH en vandaag de laatste dag op kantoor bij Iduet. Hierna nog 2 dagen bij Meyer en Van Schooten architecten en dan kunnen we eindelijk de nieuwe weg inslaan van ons Canadees avontuur.
Deze week komen de verhuizers om alles in te pakken voor vervoer over zee. (vanaf dan is er geen weg meer terug........hahaha)

Monday I had my last workingday at the office of one of my clients. Today is als the last day on the office of the company I work for. Just two day's to go at they other customer and our Canadian adventure can start.

This week the movers are comming to pack everything that will be shipped by sea. (that's the point of no return....... LOL) 

Wat wel en wat niet

Afgelopen weekend de zolder maar eens leeggehaald om te kijken wat we nou meenemen en wat we achterlaten. Beste klus. Wat kan een mens veel verzamelen in zijn leven.
Een volledige auto vol met foto's ingepakt in dozen naar mijn schoonzus en zwager gebracht. Deze zijn zo lief om dit voor ons te bewaren. 4 vuilniszakken vol aan rommel voor de mannen van de vuilnis. Nog wat verkoopbare handel op Marktplaats gezet en hopelijk komt er dan een eind aan het uitzoeken.
Volgende week de grote uitzoek test van wat er in de koffers meekan en wat er in een zeecontainer gaat.

Last weekend we started to clean out the attick, just to find out what to take along and what to leave behind.
Unbelievable how much can a man collect in his life.
A car loaded with old pictures went to my sister-in-law. They offered us to store this in the time we're abroad.
We sold some stuff on E-bay and threw 4 garbagebags out.
Next week we need to find out, what we can but in our luggage and what we put in the sea container.

Moving day is coming soon

De tickets zijn geboekt, de huurauto staat klaar en de verhuizers zijn gepland.
Spannend!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

The tickets are booked, the car we have rented is waiting for us and the movers are scheduled.
Exciting!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Open huis

Afgelopen zaterdag was het de landelijke openhuis van de NVM. Vanaf 11.00 tot 15.00 klaar gezeten om mensen te ontvangen. Dranghekken klaar gezet, verkeersregelaars op standbye,  maar helaas was er niemand die kwam kijken.
Ondertussen hebben we wel een appartement kunnen vinden in Canmore, wat we in iedergeval voor 2 maanden gehuurd hebben. Vanuit hier kijken we verder naar iets anders. Ons vertrek staat nu op half november gepland.
We gaan eerst naar Vancouver voor een aantal dagen, waarna we met een huurauto richting Canmore zullen vertrekken. Onderweg doen we nog Kelowna aan, om een oud collega met zijn vrouw op te zoeken die daar sinds 2 jaar wonen.

ons appartement

Kijkers

Ondanks dat onze buren ook hun huis te koop hebben gezet bij dezelfde makelaar, houden wij goede hoop op kijkers die tot nu toe niet in grote getale kwamen. Gelukkig kwam er afgelopen donderdag een geweldig telefoontje van de makelaar. Overmorgen komen er 2 kijkers (joepie en nu de vingers gekruist houden).

Yes!!!! We got him.

Eindelijk is het dan zover. Na drie jaar wachten hebben de paspoorten een stempel. Nu alleen nog ons huis verkopen en een ticket boeken.

Finaly after three years of waiting, we got the stamps in our passports. The only thing left, is selling our house and buying a plane ticket to Canada.