Dit was de eerste keer in ons leven dat we samen oliebollen gingen maken. Wat zelfrijzend bakmeel, een ei en wat melk. Zo moeilijk lijkt het toch niet. Na een uur gingen we eens onder de natte theedoek kijken om te zien of het beslag zich inderdaad had verdubbeld ... de substantie zag er helaas nog steeds zo uit als 60 minuten geleden. Hmmm wat nu. Dan maar wat extra gist en nog een half uur wachten. Net toen we het wilden opgeven, bleek het beslag zijn werk gedaan te hebben (waarschijnlijk was deze van het woord vuilnisbak geschrokken). Als pan hadden we een steelpannetje genomen, met de hoop dat dit goed ging werken samen met een elektrisch fornuis.
Het resultaat mocht er zijn, een uurtje later hadden we 13 goudgele, verrukkelijke oliebollen.
